Wie zegt er als eerste sorry?

Wie zegt er als eerste Sorry… zeg jij het als ouder of vind je dat je kind aan de beurt is?

Ik heb al het één en ander geschreven over Herstel van de Relatie, over Sorry zeggen en toch blijkt dit niet zo makkelijk te zijn als je geraakt wordt door je kind, ongeacht de leeftijd.

Best veel ouders van nu, zijn opgevoed vanuit de zogenoemde “Oude Autoriteit”. De oude autoriteit kan je typeren als:

• Hiërarchisch en immuniteit
  “Jij hebt naar mij te luisteren want ik ben de baas” (dit kan de leerkracht of bijvoorbeeld de ouder zijn). Je kwam er als opvoeder ook mee weg.

• Afstandelijk
  Je bent als opvoeder letterlijk op afstand. Je weet niet goed wat er in je kind omgaat en soms letterlijk, dat je niet weet waar hij of zij is.

• Controle en gehoorzaamheid
  “Jij hebt te luisteren naar mij” en je bent er ook van overtuigd dat je controle hebt over de ander, over je kind. “En als jij niet luistert dan…. “

• Onmiddellijke vergelding
  Aktie, reactie, straf.

Als je vanuit bovenstaande bent opgevoed is het heel erg logisch dat je dat meeneemt in de opvoeding van je eigen kinderen. Als jij vroeger zelf voor straf naar boven bent gestuurd, kan het zijn dat als jij je machteloos voelt als ouder, je daar als eerste naar terug grijpt en vervolgens stuur je vanuit boosheid én machteloosheid je kind naar boven met de boodschap “Ga maar nadenken op je kamer”. Je kind zal mogelijk stampend de trap op gaan, maar de vraag is of ze écht gaan nadenken.

Ben je zelf ooit gaan nadenken op je kamer?
De meeste mensen aan wie ik het vraag, zijn wel gaan nadenken, maar meer vanuit nog meer boosheid, vanuit zich onbegrepen voelen, sommige hebben nagedacht hoe ze het de volgende keer stiekemer kunnen doen en sommige voelde alleen maar meer afstand tot de ouder die ze weg heeft gestuurd.

Stel dat je toch in een conflict situatie terecht komt met je kind, wat echt niet altijd te voorkomen is, dan heb je samen een conflict. Het kind is onderdeel van de escalatie maar jij als ouder/opvoeder ook.
Voor jouw eigen deel kan jij Sorry zeggen. Niet als de escalatie nog in volle gang is, maar daarna, vanuit Verbindend Gezag zeggen we “Als het ijzer koud is”. Dus jij bent afgekoeld en je kind ook. Hoe knap zou het zijn als jij tegen je zoon of dochter zegt als ouder: “Sorry dat ik net zo boos op je werd” of “Het spijt me dat ik tegen je schreeuwde, dat had ik echt niet willen doen”.

Probeer het daarbij te laten… probeer die andere zinnen waarin je het kind de les wil lezen even in te slikken. Dit is al een hele kunst op zich.

Het kan zomaar zijn, dat als jij als ouder dit kan zeggen tegen je kind, dat het kind dan uit zichzelf ook zegt “Ik had misschien ook niet zo moeten schreeuwen”. Als die opening er komt, wat zo maar zou kunnen, dan kan jij nog zeggen “Hoe zullen we dit de volgende keer samen aanpakken, want dit was echt niet fijn. Heb jij daar ideeën over?”. Probeer oprecht te luisteren naar de oplossingen van je kind en maak samen afspraken.

Ja, dit is ingewikkeld en ja het vraagt ook echt om soms je trots en misschien ook wel je ego even aan de kant te zetten. Als dit je lukt als ouder, dan verbind je je meer met je kind. Dan hou je hem of haar dichter bij je. Jij blijft in contact ook al gaat het soms ook wel eens mis.

Regels en grenzen blijven belangrijk in de opvoeding, hoe je deze stelt en handhaaft, daar heb jij de keuze in!

Ilse van den Heuvel – mei 2022