Herstel: Hoe kan een leerling na tijdelijk uit de klas weer goed terugkomen.
Op Bonaire heet het de SEM, in Nederland de OPDC of de BSV, de Buitenklas; samengevat een klas voor thuiszitters, schooluitvallers: voor leerlingen die om welke reden dan ook uitgevallen zijn, niet meer in de klas kunnen zijn op de school waar ze eigenlijk, mogelijk wenselijk zouden moeten zijn.
Bij de SEM werken ze keihard aan terugkeer naar de school van herkomst. Dit doen ze door de connectie aan te gaan, door te kijken wat de leerling nodig heeft, door aan te sluiten en het schoolwerk weer met elkaar op te pakken. Als de leerling er dan klaar voor is, kan deze weer terug naar de school van herkomst.
Tijdens de training Verbindend Gezag hebben we hier, met elkaar, lang bij stil gestaan.
Deze leerling kan er wel weer helemaal klaar voor zijn, maar is de school van herkomst hier ook klaar voor. Staat de leerkracht weer écht open voor de leerling? Is er echt ruimte voor Herstel?
Kan deze leerkracht zeggen: “Ik vind het echt jammer dat het me niet gelukt is en ik ga mijn uiterste best doen om er samen met jou nog een goed jaar van te maken.” of “Ik heb gehoord dat je kei hard hebt gewerkt bij de SEM, ik heb ook goed nagedacht en het spijt me dat ik zo boos op je ben geweest en dat je een tijdje weg moest. Hoe kunnen we samen er een goed jaar van maken?”
Het meest ideaal is dat de school van herkomst betrokken blijft bij de tijdelijke, nieuwe klas en dat bij start al meteen wordt gewerkt aan herstel, maar door ervaring weet ik dat dat nog niet altijd gebeurt. Het belangrijkste besef is dat niet alleen de leerling kan werken aan zichzelf, maar dat de school van herkomst hier ook een hele belangrijke taak heeft.
Stel je voor. Je bent 14 jaar, je zit niet lekker in je vel, dit kan allerlei redenen hebben. Omdat je niet lekker in je vel zit, laat je ook niet zo’n lekker gedrag zien (ik pijn-jij pijn). Op school ben je daardoor al verschillende keren uit de klas gestuurd. Uiteindelijk moet je weg naar de bovenschoolsevoorziening, de SEM. Daar wordt je gezien, gehoord, er wordt naar je geluisterd en langzaam start je weer met je schoolwerk. Dan “mag” je terug…
Jij moet misschien nog “Sorry” voor je gedrag gaan zeggen, jij “moet” terug naar je klas waar je uit gestuurd bent, waar je voor je gevoel gezichtsverlies hebt geleden. Kortom: Hoge drempel, mogelijk veel spanning. Met een beetje mazzel gaat er iemand met je mee, iemand die je steunt en je over de drempel helpt. Met een beetje pech heb je gezegd “Ik kan dat wel alleen”. Door je opgebouwde spanning kijk je misschien weg, hoofd naar beneden, hoodie op… De leerkracht die jouw met open armen “moet” ontvangen, ziet hetzelfde gedrag als voorheen. Maakt met een beetje pech de opmerking “oh, gaan we zo meteen al weer beginnen”… en voor je het weet ben je weer terug bij af.
Geen fijn verhaal, maar wel de pijnlijke realiteit.
Ook de leerkracht moet gesteund worden in het #herstelproces. Ook de leerkracht hoeft dit niet alleen te kunnen en heeft een Anker nodig.
Mijn pleidooi: Werk aan beide kanten aan herstel, steun beide partijen. Niemand hoeft dit alleen te doen.
Ilse van den Heuvel – Oktober 2023